Na regen komt zonneschijn☀️

"Miep, miep! Tuuut, tuuut!", klinkt het op alle straten in het land van de loempia's, die overigens erg goed smaken!

Vanuit Laos reisden deze, inmiddels ervaren backpackers, naar Vietnam. Om precies te zijn, naar: Hanoi, de hoofdstad van het land. Daar beleefde we na de 'Bangkok-shock' (onze beschrijving van de eerste ontmoeting met Azië), het tweede 'wauw-gaat-dat-hier-zo?!-moment'.
 
Totaal beduusd, keek ik alert om me heen naar het voorbijrazende verkeer, dat gelijkenissen vertoont met de drukte van een mierenhoop. Links op straat stond een oudere vrouw, die een bamboe-hoedje en een mondkapje droeg tegen de zon en uitlaatgassen.  In haar rechterhand hield ze het stuur vast van een fiets, volgeladen met groenten, fruit en drankjes. Rechts passeerde een scooter, waarop de bijrijder twee grote glazen ramen vervoerde, die hij losjes tussen hem en de bestuurder klemde. Vanuit een andere richting naderde een afgeschreven bus, luidtoeterend, als in: 'pas op! Ik kom eraan, aan de kant!' En tussen deze willekeurige drie 'verkeerdeelnemers', reden, stonden of blokkeerden nog tal van anderen, die het beschrijven absoluut waard zijn, maar waarvoor simpelweg te weinig woorden zijn.  
 
Ongelofelijk hoe druk de straten van Hanoi zijn! En daar moesten wij dan oversteken ...  Wachten tot dat iemand keurig stopte - zoals wij in het westen gewend zijn - bij een zebra, of laat staan: voor een rood STOP(!) licht?! Nee, dat zit er in Vietnam niet in, tenzij je wilt wachten tot dat je een ons weegt;-)  
  
De volgende dag verlieten we de smog van Hanoi per bus om één van de zeven wereldwonderen te aanschouwen. Na een ellendige, misselijkmakende busreis van 3 uur arriveerden we in een haven en gingen aan boord van een mooi cruise schip met de naam The Viet Beauty op weg naar Halong Bay 
 
Halong Bay kenmerkt zich door talloze hoekige rotsen die kaarsrecht uit de zee omhoog steken. In het verleden geloofde men dat deze puntige immens grote stenen de schubben/kammen waren van draken die op de zeebodem sliepen. Deze mythe weerhield menig indringer om de 'draken zee' te bevaren en de locals waande zich dan ook veilig en beschermd... Thuisfront, wees gerust! We hebben het er zonder kleerscheuren vanaf gebracht! ;-)
 
Op de boot ontmoetten we leuke mensen met wie we gezellig hebben gegeten en gedronken. We meerden diverse malen aan om te kanoeën op zee of om lekker pootje te baden. Bram en ik zijn inmiddels ervaren roeiers en we hebben al veel mooie plekken te water gezien, maar om door een zeegrot te varen, dwars door het hart van een gigantische rots, dat was toch echt heel bijzonder! Ook bezochtten we per boot een parelkwekerij en daarna zijn we lekker gaan fietsen door een prachtige vallei, die helemaal omgeven was door bergtoppen. Een mooi gezicht, alleen erg vervelend voor de bewoners; bij hevige regenval overstroomt hun dorp namelijk telkens:-(
 
Al met al was de drie-daagse boottrip een groot succes. Heerlijk om even alles uit handen te geven in plaats van telkens te moeten zoeken en boeken! 
 
Na de cruise hebben we nog een paar dagen - inclusief kerstavond met een uitgebreid kerstdiner - genoten van de Hanoise bedrijvigheid om vervolgens per nachttrein door te reizen naar Dong Ha. Dit stadje ligt redelijk dichtbij DMZ (DeMilitarised Zone). DMZ is het gebied dat tussen Noord- en Zuid-Vietnam ligt en waar in een later stadium van de Vietnamoorlog een neutrale zone werd ingesteld. Hiervoorafgaand werd er echter op deze plek veel gevochten. De lokale bevolking was destijds zeer creatief en strijdlustig in het ontwijken van de Franse en Amerikaanse bommen. Hoe ze dit deden? Nou simpel; door metersdiepe tunnels te graven om in te schuilen (tot wel 40 meter diep). En daar hebben deze boys doorheen gedwaald! Echt heel apart. Je loopt door nauwe gangen, waar - op de voorgeschreven route - om de 20 meter een gloeilampje hangt, maar het overgrote deel van de tunnels is onverlicht en ook daar kun je in! Best eng, maar naar verloop van tijd wen je er wel aan en zeker als je bedenkt dat de Vietnamezen er jaren woonden en er zelfs een aantal baby's ter wereld brachtten! 
  
Eenmaal bovengronds zetten we koers naar Hue. Deze stad kent een rijke historie en heeft zelfs een 'Forbidden Purple City'. Het verboden paarse stadje huisveste in het verleden een machtige keizer en zijn familie. Voor de gewone burger was het ten strengste verboden om het paleis te betreden, vandaar 'forbidden' in de naam. Het 'paarse' verwijst naar een gelijkkleurige ster die het centrum van de goden vertegenwoordigde, die heersten over de hemel. De keizer deed dit over het land, vandaar de gelijkenis met de ster en de bijpassende paarse kleur in de naam van het stadje. Stiekem zal de keizer zichzelf vast ook wel een beetje goddelijk hebben gevonden ;-) In feiten is het paarse stadje een citadel, gevestigd in een grotere citadel, die ook weer in een citadel ligt. Snap jij 'm nog? ;-) Voor degene die niet weten wat een citadel is,  waaronder ikzelf (ja, ik moest het ook even aan Bram vragen ;-), een citadel is een oude stad, omringt door muren en water, ter bescherming van de inwoners, maar ook om hen onder controle te houden. Op dit moment staat de hele vestiging al tijden leeg, omdat er jammer genoeg veel verloren is gegaan tijdens verschillende oorlogen. 
   
Aan het eind van de middag verlieten we de oude stad om onszelf eens lekker te laten verzorgen. Hierover een verhaaltje: 

Trillend pakte een geblondeerde Vietnamees zijn schaar. Hij was zichtbaar gespannen vanwege de aanwezigheid van twee blanke blond- en grijsharige heren in zijn zaak.  
 
Als eerste nam de oudere van het gezelschap plaats in de lederen stoel. Zijn kapsel was simpel: tondeuse aan de zijkant op standje 3 en bovenop iets langer .. Lekker kort pittig dus, haha ;-). Na 20 minuutjes ijverig knippen en kappen zag de man er weer piekfijn uit. 
 
Maar toen was de tweede jongeman aan de beurt. Zijn haar was lang en al in tijden niet meer geknipt. Dit in combinatie met het resultaat van drie weken niet scheren, gaf hem een slodderige indruk. Nadat de blonde jongen in de stoel zat, vroeg de kapper in gebrekkig Engels: "how do you want it?"  Daarop volgde een uitvoerige uiteenzetting, waarbij uiteindelijk zelfs google translate aan te pas kwam. Dit alleen maar om te verzekeren dat de kapper over alle benodigde informatie beschikte om zijn werk goed te kunnen doen. Absoluut geen simpele klus: werken met veeleisende klanten, maar de Vietnamees had wel voor hetere vuren gestaan en wist het geheel tot een goed einde te breng .. 'uhum', knippen ;-)
 
Drie kwartier later zagen de heren er - op de baard van de jongere gast na - weer tip-top uit. De kapper presenteerde hen de rekening, die slechts 40.000 Dong bedroeg. De heren keken elkaar van verbazing aan.. Omgerekend naar euro, betaalden ze gezamelijk maar 1,60! Hiervan stonden de kortgewiekte jongens versteld. Wat een koopje! Ze gaven dan ook maar een dikke fooi ;-)
 
Gekapt en wel huurden we een scooter om de Hai Van pas over te gaan op weg naar Hoi An. Degene die het auto tv-programma Top Gear kijken, weten wellicht over welke pas ik schrijf, want volgens Bram heeft de Hai Van pas in een uitzending gezeten. Achteraf begrijp ik helemaal waarom, wat een uitzicht!   
 
De top bood een geweldig vergezicht op Da Nang, met daarachter onze voorlopige eindbestemming Hoi An. Ook brak hoog in de hemel het moment aan waarop we afscheid namen van de grijze wolken boven het noorden van Vietnam en waarop een stralend zonnetje ons verwelkomde. Zo zie je maar weer: na regen komt àltijd zonneschijn! ☀️