Oost, West, Thailand best!

Zoals aangekondigd in het vorige bericht, lieten we het mooie groene Inle lake achter ons, opweg naar rode stoffige boedistische zandvlaktes. In deze update lees je meer over de laatste highlights van onze reis vanaf tussenbestemming Bagan. 

Na een 10 uur durende nachtbusreis, arriveerden we dan eindelijk in Bagan. Hoewel het pas 5 uur 's ochtend was, huurden we direct bij aankomst al een electrische scooter om zonsopgang op een wèl héél bijzondere manier te aanschouwen, namelijk vanaf een tempel!   

Half slaapdronken reden we over een onverlichte weg. Het was muisstil. Gelukkig hield Google Maps ons op het rechte pad. Na 20 minuten rijden, zagen we de contouren van iets dat op een piramide leek. De onverharde weg en de zandvlaktes sterkte het gevoel in Egypte te zijn. 

Heel veel stijle traptredes later, kwamen we lichtelijk uitgeput op het hoogste punt van de tempel aan: pfff. Hierna lees je een beschrijving van wat we daar zagen. 

Vanaf de top hadden we een magnifiek uitzicht over een stoffige vallei, bezaait met grote en kleine ruïnes, opgetrokken uit rode bakstenen. De tijd leek het van het van het eens zo florerende tempelrijk gewonnen te hebben, maar niets is minder waar: zo'n 1.300 tempels staan nog altijd statig overeind. Het eens zo verfijnde pleisterwerk is welliswaar verdwenen, maar dit maakt de tempels niet minder mooi. In tegendeel, juist de verjaring en de blootliggende constructies geeft het geheel een mistiek sfeertje. Her en der siert een plant of wortelpartij Budda's huis. Al met al een prachtig gezicht. Zeker afgeschilderd tegen een roségouden ochtendhemel, met als kers op de taart: opstijgende luchtballonnen waarvan de donkere contouren mooi contrasteren met de gloeiende hemel.  

Na dit visuele cadeautje waren we uitgeput en konden we gelukkig direct inchecken bij ons hotel om wat uurtjes achterstallige slaap in te halen .  

Toen we wakker werden, waren we toe aan verfrissing. Helaas beschikt het type hotel dat we over het algemeen boeken niet over een zwembad. Dit vergten enige creativiteit en brutaliteit. Online vonden we een luxe hotel naar wens mèt zwembad. We pakten onze scooter en reden er heen. Bij aankomst deden we ons voor als echte gasten: heerlijk gratis genieten! 

Van al deze decadentie aan het zwembad - we kozen namelijk een 5-sterren resort - kreeg Bram spontaan zin om te golfen. En dit deden we de volgende dag dan ook. Geheel in stijl, compleet met caddy (iemand die je tas draagt) en paraplu tegen de zon. In de ochtendglorie en tussen de tempels door sloeg Bram menig balletje, zij het met iets meer slagen dan gewenst ☺️. 

Na vier heerlijke dagen, namen we opnieuw een bus en daarna het vliegtuig om Birma te verlaten en voor de tweede keer voet aan wal te zetten in Thailand. Mae Sai om precies te zijn; een grensplaatsje. Vanuit hier was het oorspronkelijke plan om een bus te nemen naar Chiang Rai. Helaas ging dit feest niet door, omdat er die avond geen bussen meer reden. Wat een pech @#%*  ..  of toch niet .. ?! 

Op straat vroegen we de lokale bevolking om advies over vervoer naar Chiang Rai en bij toeval ontmoetten we de meest behulpzame en lieve mensen van onze reis tot nu toe: David & Noi. In eerste instantie hielpen ze ons met vertalen, want niet iedere Thai spreekt Engels. Uiteindelijk bleek een taxi de enige optie, maar die was ontzettend duur. Hierop boden David en Noi aan om ons 'even' weg te brengen. Maarliefst zo'n 45 kilometer.  

Ik voelde me erg bezwaard en tevens heb je altijd een gezond 'wantrouwend' verstand; instappen bij vreemden doe je immers niet zomaar. Maar de indruk was goed en Bram en ik zijn twee sterke kerels, uhum.. .  Daarnaast stonden Noi en David erop om ons weg te brengen en konden we er bijna niet onderuit. 

Tijdens de rit praatten we over allerlei dingen en naderhand spraken we nogmaals af. We bezochtten samen het paleis en de schitterende tuinen van de inmiddels overleden grootmoeder van de huidige koning. Wat een lieve mensen, die Noi en David! Als bedankje hebben we ze maar mee uiteten genomen. En komen onze Asian-friends ooit naar Nederland? Dan zijn ze bij ons natuurlijk van harte welkom! Dat spreekt voor zich.

In Chiang Rai bezochtten we onder andere 'The White Temple'. Dit is echt een opmerkelijk exemplaar! Geheel in het wit, met zilverkleurige spiegels en artistieke sculpturen. Roy Donders zou er lyrisch van worden, maar ondanks het hoge 'pajettjes gehalte' is het bouwsel toch wonderschoon. Zie de foto's en je snapt wat ik bedoel. 

Vanuit Chiang Rai reisden we naar Chiang Mai. Hier hebben we genoten van de 'Walkingstreet' en 'The Night Market'. Beiden een droom voor de echte shoppers onder ons. Gelukkig voor mijn portemonnee, dichtte mijn backpack opnieuw het gat in mijn hand.  

Naast schoppingsmogelijkheden, heeft Chiang Mai veel meer te bieden. Ook op culinair vlak konden wij ons volledig uitleven.

Thais  Koken met een kater.. niet aan te raden, maar het is ons helaas wel 'overkomen'.  Hierna meer over deze ellende. 

Wat vooraf ging..

Het was een uur of 9 's avonds. Na een heerlijke maaltijd van de foodmarket, was het tijd voor een drankje. Ik pakte de menukaart en sloeg wijselijk de 'buckets' maar over (bucket = emmer met gemixte drank, voor degene die dat niet weten ). Na twee drankjes vond ik die buckets echter best interessant. 5 minuten zeuren later, was Bram het met me eens. Welke cultuurbarbaren verlaten Thailand nou zonder een bucket-ervaring? Nou wij niet hoor! We dronken lokale rum met cola uit een emmer met ijs en rietjes. Er volgde een geweldige avond waarop we met veel mensen praatten en dansten!

De volgende ochtend.. 

Er leek een mannetje in mijn hoofd met een hamer tegen mijn hersenpan te slaan: bonk, bonk, bonk; knallende koppijn. En dan zwijg ik nog over de misselijkheid: pffff, wat een ellende! We kozen de avond ervoor bewust voor lokale rum, omdat dit goedkoper was dan de geïmporteerde. Wellicht een verkeerde bezuiniging! Maar, 's avonds een vent, 's ochtends een vent en we hadden de kookcursus al betaald, dus afzeggen: nee!   

Daar stond ik dan: te roeren in een grote wok, terwijl ik het liefst wou liggen. Ondanks mijn labiele gemoedstoestand, lukte het koken me toch aardig. I'm a talent! Dit geldt overigens ook voor Bram, maar hij had minder last van een hangover. Om 11 uur 's ochtends aten we lekkere zelfgemaakte 'stir fried cashews' met kip en noodles. Daarna voelde ik me op wonderbaarlijke wijze genezen. Wat koken wel niet met je doet☀️. Of begonnen de paracetamollen mèt caffeïne - die tante Janny zorgvuldig in onze medische kit heeft gestopt - te werken? Wie zal het zeggen!? Ik heb desondanks veel geleerd over de Thaise quisienne. Ook kregen we een kookboekje mee, dus lieve mensen: dat wordt smullen als we weer thuis zijn!  

Naast culinair vertier, zijn er ook exentriekere manieren om je te amuseren:

Histerisch, glitter, femme en fame; dat zijn toch wel de kernwoorden van 'The lady-boy cabaret show'. Ja, naast buckets drinken, vomen lady-boys ook een 'belangrijk' onderdeel van de Thaise cultuur. En dus bezochten we een show waar menig vrouwelijk artiest een puntje aan kan zuigen! Mily Cirus, Rihanna en veel meer vrouwelijke iconen werden vol enthousiasme geïmmiteerd. Het publiek werd daarbij - zij het ongewenst(!?) - getracteerd op lapdances en kusjes die de 'dames' met hun vol gekladde lippen, maar al te graag uitdeelden.

Na al die glitter en glamour was het tijd voor rust; de laatste twee dagen in Thailand brachtten we dan ook door op een Elephant Retirement Park. Echt super gaaf! Aan het begin was ik bang, maar angst maakte al gauw plek voor liefde! Vooral voor baby olifantje: Lana. Onnozel als ze was, rende ze dwars door jan en alleman heen, puur uit enthousiasme! Wat een lief dier❤️️

Aan alles komt een eind en zo ook aan ons avontuur in Thailand. De wereld heeft immers zo veel te bieden en dat betekent: kiezen, 'zucht' . Vanuit Chiang Khon (Noord-Thailand) gaan we de grens over naar Laos. Hierover lees meer in het volgende bericht.  

Iedereen: al vast hele fijne dagen toegewenst! Bram en ik besteden dit jaar niet veel aandacht aan het jaarlijkse 'prop-me-vol-festijn', want zonder familie en vrienden is er natuurlijk niets aan. Love u all. Dikke doei en Xx