Hospitality Myanmar ❤️️

Zoals blijkt uit de vorige update - die toch niet zo kort was als ik voor ogen had ☺️ (whups) - zijn we naar Myanmar gevlogen (ook wel Birma genoemd, vanwege Engelse colonisatie). 'The same, but different', zoals velen hier in Azië zeggen. Hierbij een impressie.   

Myanmar/Birma lijkt qua bevolking, keuken en stadsopbouw best veel op Thailand, alleen dan armer. Op onze vorige bestemming spraken wij een neef van een oud collega van Bram, die in Kanchanaburi woont. Hij vertelde ons dat Myanmar 'het Thailand van 30 jaar geleden is', en onze eerste dagen bevestigen dit beeld.  

De Birmeense (of Birmaanse: geen idee?!) mensen zijn oprecht geïnteresseerd en nog niet  volledig toegewijd op het toerisme, waar dit in Thailand wel het geval is.  

Het eten is stukken goedkoper. Voor ongeveer €5,- heb je een heerlijke maaltijd inclusief drank! En iedereen is blij met je komst en verwelkomt je met een glimlach. 

Vanuit het vliegveld (Yangon) deelden we een taxi met een Nederlands stel. De chauffeur was erg openhartig over de politieke situatie. Hij meldde ons dat het 'changing' was, nadat het leger de verkiezingen - met als winnaar Aung San Suu Kyi - heeft erkend. Er heerst een zekere vorm van optimisme, wat je als tourist niet ontgaat. En dit gun ik het land van harte, want op een gegeven ogenblik vertelde de taxichauffeur dat er - op de weg waarover we reden - veel studenten waren 'neergemaaid' door het leger tijdens een demonstratie: hoe triest!  

Maar genoeg over de negatieve kant van Myanmar. Er valt zo veel moois te beleven! Samen met Jaap en Esther, het stel met wie we de taxi deelden, verkenden we Myanmar. We hadden vooraf geen hotel geboekt, en namen daarom gemakkelijkheidshalve maar hetzelfde onderkomen als onze reisgenoten. Een goede zet, want Jaap en Esther bleken super leuke en gezellige mensen te zijn! Hierna een beschrijving van de activiteiten die we samen hebben ondernomen.  

Hongerig als we waren, kozen we een 'street food' tentje uit dat er het schoonst uitzag. We bestelden noodles met loempia's en gebakken groenten met een drankje: heerlijk en goedkoop! We moesten slèchts €3,- afrekenen 

Na dit voedselfestijn liepen we verder over smerige straten op zoek naar een busstation. Al wandelend vroeg ik me af waarom er overal rood-bruine koffie-achtige vlekken op de stoep zaten. Daar kwamen we snel genoeg achter. Veel mensem kauwen hier de hele dag op een blad met nootmuskaat en een soort papje, wat op iedere hoek verkrijgbaar is. Het schijnt een oppeppend gevoel te geven. Je kauwt er op en spuugt het sap uit. Helaas moet je voor deze gewoonte wel je tanden opofferen, die worden namelijk heel smerig. Nieuwsgierig als we zijn, probeerden we het ook maar eens. We willen immers geen 'slecht integrerende burgers' zijn. Het blaadje smaakte erg ranzig en we spuugden het gehele pakketje dan ook snel uit: niet voor herhaling vatbaar! En uhm nee.. Ik voelde me niet opgepept of anders dan normaal

Na deze onsmakelijke ervaring was het tijd voor een afzakkertje in een van de lokale barretjes. Daar dronken we mojito's en aten we lekkere Birmeense hapjes. 

De volgende ochtend trokken we er opnieuw samen op uit. We zagen prachtige pagoda's (statische gouden torens om Buddha te eren) en op het heetste monent van de dag namen we een duik in het lokale openbare zwembad.  

We voelden ons zowaar een attractie in badkleding! Iedereen keek naar ons en verlegenheid van de lokale jeugd maakte al gauw plaats voor nieuwsgierigheid. Terwijl Esther, Jaap en Bram aan het pootje baden waren, bewaakte ik onze spullen. Al drinkend liep een groepje jongeren een aantal keren voorbij en ik voelde de ogen in mijn rug branden. Niet geheel onverwachts kwamen ze naar mij toe om een foto te maken: 'nou vooruit dan, omdat jullie een Europeaan blijkbaar hééél bijzonder vinden!', dacht ik. Eerst stonden de jongeren op gepaste afstand naast me. Vervolgens stelde ze zich allemaal voor en het leek bijna alsof ze een competitie voerde: wie kan Sjoerds hand het langst vasthouden?! Na deze 'innige' ontmoeting ging het een stap verder. Iedereen begon me te omhelzen en een jongen hield zelfs zijn wang tegen de mijne. En dat allemaal voor een foto! Ooit gehoord van 'personal distance'? Ik voelde me zwaar geïntimideerd en hulpeloos. Tegelijkertijd vroeg ik me af of deze voorstelling niet een of andere afleidingsmaneuvere was om onze spullen buit te maken?! Mijn benauwde gevoel bleef overduidelijk niet onopgemerkt, want de camera man gaf aan: you have to smile! Uhuhm not..  

Gelukkig was mijn argwaan onterecht en bleken de jongeren oprecht euforisch te zijn vanwege onze aanwezigheid en wellicht ook door de drank✌️ Iedereen danste in het zwembad, want er klonk luide, foute, housemuziek. Ook het vrouwelijk schoon was blijkbaar van ons onder de indruk, want ze deden erg hun best. Helaas heb ik heb hen teleur moeten stellen  

Vanuit Yangon reizen we per bus door naar Kalaw, dat meer landinwaarts ligt. Daarna gaan we naar het beroemde Inle Lake. Doen we dit per bus, trein of anders...?! Je leest het in de volgende update. Nu ga ik eerst een baantje trekken. Love u all!   

P.s. zoals je hebt gelezen, heeft de tijd in Birma stil gestaan. WiFi/ internet is dus schaars en foto's uploaden: vergeet het maar. Deze houden jullie tegoed! X